Aswoensdag zijn we stap voor stap op weg gegaan naar Pasen, veertig dagen lang, de zondagen niet meegeteld.
Nu zetten we onze reis gedurende vijftig dagen voort, richting Pinksteren ('Pentekostè' in het Grieks = 50).
Op de veertigste dag passeren we, vieren we Hemelvaart en tien dagen later zijn we er: Pinksteren, het feest van de Geest.
‘Geroepen -en wij niet alleen-
Levend Lichaam van Christus te zijn
daar waar je gaat en staat.
Dat kan alleen als wij geraakt worden
door het licht van Pasen:
symbool van Christus, de Levende
symbool ook van de liefde die de dood overwint.
In hoeveel kleuren zal dat goede nieuws van Hem
in onze donkere wereld aan het licht treden?’
Daarmee gaan we aan de slag. Elke week een kleur
en elke week zingen we samen:
Licht! Licht! Raak ons aan.
Druppel onze dromen binnen,
laat toch nooit het donker winnen,
geef ons moed om op te staan!
Na zeven maal zeven dagen hangen er dan naast het kruis en de Paaskaars zeven harten -die ons oproepen de taal van de liefde te spreken in allerlei kleuren.
Zo komt de vijftigste dag in zicht, de dag waarop wij niet meer het Joodse Wekenfeest vieren, maar het feest van de gaven van de Geest. En natuurlijk maken wij er een feest van.
Komt u ook meevieren? Wij zien u graag.
Werkgroep liturgie