Wereldgebedsdag 2024 werd in de Dorpskerk in Leidschendam op vrijdagavond 1 maart gevierd. Een fruitschaal vol sinaasappels en citroenen, een fles olijfolie, een olijftak op de tafel. ‘Salaam…’, zo begonnen we in deze kleine kerk waar zo’n 25 mensen zaten. We zongen Dona Nobis Pacem, in canon, zo nodig in een wereld waar Palestijnse vrouwen, door wie deze viering gemaakt was, zo ontzettend naar verlangen en op vrede hopen. ‘Verdraag elkaar in liefde’ was het thema, uit de brief van Paulus aan de Efeziërs. De verhalen van drie Palestijnse vrouwen getuigden daarvan: Zo vertelt Lina: “Sinds mijn jeugd weet ik dat het leven kwetsbaar is en dat vrede geen zekerheid is. Ik had het land van mijn voorouders kunnen verlaten, maar ik heb de keuze gemaakt om te blijven en volgens het gebod van Jezus te leven, dat ik anderen moet liefhebben zoals God mij heeft liefgehad.” En Lina vertelde over haar tante Shireen: “Shireens geloof maakte dat zij iedereen in liefde droeg en verdroeg, ondanks verschillen in geloofstradities. Ze stond naast iedereen die beschadigd werd. Ze streed voor het recht van moslims en christenen om toegang te hebben tot hun heilige plaatsen in Jeruzalem. Doordat zij de waarheid vertelde, droeg en verdroeg zij zelfs de bezetters in liefde. Want de waarheid vertellen is een vorm van liefdevol verzet, omdat het de onderdrukkers confronteert en terugleidt tot hun menselijkheid.” Sara ging met haar grootouders naar Jaffa, waar zij gewoond hadden en vertelt: “Zij wilden ons heel graag het huis laten zien waar zij gewoond hadden. Mijn grootvader had ons verhalen over zijn jeugd verteld, hoe hij bomen plantte met zijn vader. Zo vonden we het huis! Alles was veranderd, behalve de bomen. Ik weet dat de familieboom waar ik een takje van ben, sterk en veerkrachtig is. Ik word gevoed door de liefde van mijn voorouders. Ik kan anderen dragen en verdragen in liefde omdat zij dat ook deden. Hun liefde doet mij groeien en bloeien als een tak van de olijfboom. Hun liefde heeft ook mij sterk en veerkrachtig gemaakt.”
Het waren verhalen die ons inspireerden, en met de prachtige pianobegeleiding van Astrid bij de liederen en de meditatieve muziek die tussen de teksten doorklonk, gingen we naar huis met de vrede in ons hart.
Claartje van der Grinten